Diana Herbrink over de workshops die zij volgde bij Atelier Ellen:

‘Het is een sfeer en omgeving die mijn creativiteit stimuleert’

“Ik wilde het schilderen wel weer oppakken maar was benieuwd of het goede gevoel er nog was en ik er energie van zou krijgen. Daarom ben ik eerst een middag geweest om dat te ontdekken. Ik vond het zo leuk, dat we meteen drie middagen hebben ingepland. Daar ben ik volledig blanco ingegaan. Ik ben een vrije denker en allergisch voor denken in hokjes en methodes waarin iets zou moeten. Het vrij schilderen waar Ellen voor staat, past dus heel goed bij mij.”

‘Naschilderen is niets voor mij’

“De eerste keer heb ik ter inspiratie een bestaande foto van mijn mobiel gebruikt. Niet bedoeld om die na te schilderen, want al snel ging het een heel andere kant op. Bij het tweede doek dat ik maakte, heb ik dat wel geprobeerd. Naschilderen. Halverwege voelde ik: ‘dat is niets voor mij’ en liet ik het los. Ik weet nu hoe leuk het is om gewoon te kijken waar het penseel, de verf en materialen toe leiden. Op dat moment, zonder vooropgezet plan.”

‘Met een blanco doek zonder vast plan’

“Tijdens de drie middagen heb ik veel geleerd, al zijn het absoluut geen schilderlessen. Ellen geeft aanwijzingen, draagt technieken en materialen aan, inspireert en zit zelf wat te schetsen in haar boekje. Met een muziekje op - soms zingen we samen hardop mee – praten we ondertussen over van alles en nog wat. Het is een sfeer en omgeving die mijn creativiteit stimuleert. Ik werk nu met acrylverf en andere materialen als papier maché, gebruik ook schildersmessen. Dat is allemaal nieuw voor me. Maar ik heb geen aarzeling om te experimenteren. Mijn drijfveer is niet om iets heel moois te maken, maar juist te werken met andere technieken en materialen. Als ik binnenkort weer een middag naar Ellen ga, begin ik gewoon weer met een blanco doek zonder vast plan. Daar krijg ik heel erg veel energie van.”

“Inmiddels heb ik een schildersezel, tubes acrylverf en een set penselen aangeschaft en ben thuis aan het schilderen. Na de drie grote doeken van 60 bij 60 en zelfs 100 bij 70 die ik bij Ellen maakte, experimenteer ik nu met drie kleine doeken. Want zo zie ik het. Ik ben nog op zoek naar mijn eigen stijl. Of denk ik nou in de hokjes waar ik niet in wil zitten …?”

< Terug naar Blogs